Einu sinni voru til Klettar sem krakkarnir léku sér í. Nú eru þeir ekki lengur til og álfarnir, sem þar bjuggu , eru fluttir í burtu. Það er búið að sprengja, grafa, byggja og malbika. Aðeins örfáir steinar eru efir. En þarna á gamla fólkið heima og þarna eru börnin á daginn og una hag sínum vel.
0 Comments:
Skrifa ummæli
<< Home